Kontynenty

Prapremierowa inscenizacja dramatu Jana Tulika dotyka fundamentalnych dla ludzkiego bytu dylematów: bezpieczne zniewolenie, czy szansa na ryzykowną wolność. Czy z szansy tej skorzystają metaforycznie przedstawieni pensjonariusze nieokreślonego do końca szpitala? obozu dla chromych? Czy brak - w tym przypadku określonych zmysłów - można nazwać kalectwem czy błogosławieństwem? I czym jest zanik wzroku, smaku, węchu, słuchu czy dotyku wobec zaniku poczucia otaczającej nas rzeczywistości oraz braku odwagi do stawienia czoła prawdzie. Kontynenty to próba dialogu z ideologią równości, oraz szukanie efektywnego sposobu zaspokajania indywidualnych ludzkich potrzeb. To wreszcie doskonała metafora, dokonujących się na naszych oczach politycznych metamorfoz. Oszczędna, selektywna scenografia oraz kameralność scenicznych zdarzeń, pozwala publiczności znaleźć się wewnątrz akcji, co w połączeniu z komediowym charakterem dialogu i postaci, gwarantuje także świetną zabawę.