K2 Zimowe Wyprawy

PROGRAM WIECZORU:

17:00- Powitanie uczestników spotkania przez ANNE MILEWSKĄ- żonę Andrzeja Zawady.

17:15- Zapowiedź filmu przez LESZKA CICHEGO, uczestnika wyprawy na K2 w roku 1987-1988.

17:40- Łódzka premiera filmu: "Zimowa wyprawa na K2 1987-1988".

18:45 Przerwa

19:00- Prezentacja RAFAŁA FRONI- uczestnika zimowej wyprawy na K2 2017-2018 pt: "ANATOMIA GÓRY K2" odsłaniającej kulisy wyprawy.

20:30- Rozmowa Leszka Cichego i Rafała Fronii dotycząca oby wypraw oraz pytania od publiczności.

OPIS FILMU:

K2 - drugi szczyt Ziemi, niespełnione marzenie Andrzeja Zawady. Gdy nie powiodło się Polakom drugie wejście w 1976 r. Zawada od razu pomyślał o zimie. Drogą dyplomatyczną w 1982 r. uzyskał pozwolenie Pakistanu na rekonesans. Udowodnił, że pod K2 da się dojść zimą. Po pięciu latach przygotowań, jeszcze jesienią 1987 r. 700 tragarzy wyruszyło w kierunku szczytu. Zima przychodzi jednak znacznie wcześniej niż zwykle i obfite opady śniegu zatrzymują karawanę. Wyprawę ratują helikoptery, którymi dostarczony do bazy zostaje niezbędny sprzęt i żywność. Warunki pogodowe pod K2 są bardzo ciężkie. Od 27 grudnia przez następne 80 dni pobytu w bazie, jest łącznie 10 dni ładnej pogody. Obóz I na wysokości 6100 m. w dniu 5 stycznia zakładają Berbeka, Pawlikowski, Wielicki i Tinker. Obóz II udaje się rozbić dopiero 29 stycznia (Cichy i Wielicki) na wysokości 6700 m. Obóz przetrwał zaledwie jedną noc. Namiot obciążony butlami tlenowymi i umocowany linami, nie wytrzymuje naporu huraganowego wiatru. Kolejna trójka, która wyrusza w ścianę, tzn. Berbeka, Bergamon i Pawlikowski wraca do bazy z odmrożeniami. Do góry ruszają kolejne zespoły, ale "warunki były tak ciężkie, że w pewnym momencie po prostu nie miałem serca wysyłać do góry kolejnych zespołów..." - wyznaje Zawada. Jeszcze raz, 2 marca, Cichy i Wielicki atakują ścianę i po pokonaniu Czarnej Piramidy, zakładają na wysokości 7300 m. tymczasowy obóz III. Jest to najwyższy punkt jaki na wyprawie udało się osiągnąć.

Andrzej Zawada podsumowuje: "...Nie udało się wejść na K2. Ale nie mamy do siebie żalu, bo zrobiliśmy wszystko, na co nas było stać w tych nieludzkich warunkach."

"Ta Góra jest jak połączenie syreny i rosiczki. Najpierw słyszy się o jej śpiewie. Magia zaczyna działać, góra mami, wabi, ściąga ku sobie jak magnes. I ani się obejrzysz, już wbijasz czekan w jej lód, a obok... leżą wystające z lodu fragmenty ludzkich szczątków, pożartych kiedyś, a dziś wyplutych na szkło lodowca. W tym roku jej zachłanność przerosła wszystko. Góra omamiła cały naród. Wszyscy chcą o niej słuchać, patrzeć na nią, być z nią i na niej".