Kiedy kota nie ma...

Rzadko zdarzają się takie komedie jak Kiedy kota nie ma. Błyskotliwy humor, wartka akcja i to coś dla czego chciałoby się zobaczyć spektakl jeszcze raz. Sztuka "Kiedy kota nie ma..." pokazuje dwa małżeństwa. Jedno z nich obchodzi właśnie dwudziestą rocznicę ślubu. Nie byłoby w tym nic dziwnego, gdyby w podróż poślubną żona nie pojechała bez męża, mąż w tym czasie nie zdradzałby żony z koleżanką kochanki szwagra, a kot nie wróciłby do domu. Kiedy kota nie ma... zaskakuje błyskotliwym scenariuszem i trzyma widza w ciągłym napięciu. Kiedy mogłoby się wydawać, że sytuacja jest już wyjaśniona, akcja zaskakuje kolejnym splotem wydarzeń. Nie da się ukryć, że Kiedy kota nie ma... to doskonała farsa. Spektakl bawi humorem sytuacyjnym, intryguje rozwojem akcji i pozostawia w dobrym humorze na dłużej. Kiedy kota nie ma... to bardzo niegrzeczna małżeńska komedia, opowiadająca o zwadach, zdradach i podchodach, które dziać się mogą w każdym domu, tuż za ścianą. Poznajemy więc dwie siostry, jedną wiecznie rozochoconą, za to z oziębłym mężem niedojdą, drugą oziębłą, za to z przystojnym i wiecznie chętnym do igraszek mężem biznesmenem. Gdy jedna z nich czuje się zdradzona, wprowadza się do drugiej. Ponieważ w tle jest też wyjazd na "drugą podróż poślubną" wszystko zaczyna się komplikować. Sztuka napisana jest świetnie, dialogi są szybkie, riposty odpowiednio dwuznaczne. Całości dopełniają oddające klimat kostiumy i przemyślana scenografia. Postacie wprowadzają nas w meandry akcji w dobrym tempie, ich motywacje są sensowne i barwne. Problemy przed którymi stają, nie wydają się ani trochę wydumane, nawet mimo tego iż sztuka dzieje się w Anglii, czujemy je bardzo blisko, ponieważ zostają aktualne nie tylko w ramach czasowych, ale i geograficznych. To jedna z tych komedii, na które warto wybrać się w każdym wieku i to wiele razy - starsi odkryją w postaciach siebie, młodsi swoich rodziców. Zabawa na całego! Świetna gra aktorska, bajeczne dekoracje i fabuła, która prowadzi nas przez małżeńskie potyczki, zdrady i irytujące przyzwyczajenia. Jest pikantnie, ostro i pieprznie. Jednym słowem: biegiem do po bilety! Ale tak naprawdę biegiem, bo dawno nie widziałem tak obleganej sztuki, na którą ciężko dostać bilety. Ale dla chcącego nic trudnego!