Wesele - dramat

Dramat Stanisława Wyspiańskiego wystawiony po raz pierwszy 16 marca 1901 roku w Krakowie, którego inspiracją było rzeczywiste wesele poety Lucjana Rydla z Jadwigą Mikołajczykówną z podkrakowskich Bronowic, podejmuje problematykę narodową i należy do najważniejszych dokonań artystycznych w procesie kształtowania się literatury i teatru w Polsce. Utwór znalazł się w repertuarze klasyki i traktowany jest przede wszystkim jako jedna z najistotniejszych wypowiedzi Stanisława Wyspiańskiego na temat polskiego społeczeństwa. Dzieło, skonstruowane w poetyce narodowo -symbolicznej, pełnej aluzji, niedopowiedzeń i niejednoznacznych obrazów, nie daje się do końca zinterpretować. Autor wprowadził do tekstu bogatą symbolikę, która weszła do systemu znaków służących zarówno mitologii narodowej, jak też doraźnej publicystyce, by wymienić Złoty Róg, somnambuliczny krąg taneczny, Chochoła i jego muzykę. Wesele, wymierzone przeciwko mitom inteligenckim i genealogii romantycznej, samo powołało nowe mity o niewyczerpanej żywotności, dlatego dyskusje na temat utworu towarzyszą zawsze teatralnym wznowieniom dramatu.